Κάτω απÏŒ τις κορυφÎς του Φαλακρο�, τρεχο�μενα νερά, παν�ψηλα δÎνδρα να σκεπάζουν τις πηγÎς και τα ρυάκια, ήρεμοι ρυθμοί ζωής στις γειτονιÎς και στα πάρκα, φιλÏŒξενοι και ευχάριστοι άνθρωποι συνθÎτουν την εικÏŒνα της πÏŒλης που βρίσκεται στην καρδιά του νομο�, αφετηρία για τις περισσÏŒτερες εξορμήσεις στην �παιθρο.
Η κατοίκησή της χάνεται στα βάθη της προÏŠστορίας.
Τον αρχαιÏŒτερο κάτοικο τον εντοπίζουμε στα μÎσα της 6ης χιλιετίας. ΕπιλÎγει ως τÏŒπο εγκατάστασης το ΝεολιθικÏŒ οικισμÏŒ του Αρκαδικο� νÏŒτια του πάρκου της Αγίας Βαρβάρας. Ο οικισμÏŒς αυτÏŒς εξακολουθεί να αποτελεί τÏŒπο εγκατάστασης μÎχρι την πρÏŽιμη εποχή του χαλκο� και σποραδικά στους ιστορικο�ς χρÏŒνους.
‘ÎŒμως στα αρχαία χρÏŒνια, ο πυρήνας του οικισμο� εντοπίζεται εσωτερικά του βυζαντινο� περιβÏŒλου των τειχÏŽν της Δράμας,
Στους ρωμαÏŠκο�ς χρÏŒνους, η σημερινή πÏŒλη υπήρξε σημαντικÏŒς σταθμÏŒς οδικο� δικτ�ου, μÎσα στην εκτεταμÎνη αποικία των Φιλίππων. Το ÏŒνομα αυτής Daravescus.
ΣυστατικÏŒ στοιχείο για τη φυσιογνωμία της περιοχής αποτελεί η επικράτηση της λατρείας του θεο� ΔιÏŒνυσου. Ο θεÏŒς της χαράς και του κρασιο� ταυτίστηκε με την περιοχή, λατρε�τηκε απÏŒ τους κατοίκους ÏŒσο πουθενά αλλο� και είναι μία σχÎση που κρατάει μÎχρι σήμερα.
Η Δράμα εμφανίζεται ως ισχυρÏŒ κάστρο με εμπορικÏŒ και στρατηγικÏŒ ενδιαφÎρον στη μεταβυζαντινή εποχή, ενÏŽ γίνεται τÏŒπος παραμονής και αναψυχής της Αυτοκράτειρας Ειρήνης Μομφερατικής.
Η κατάληψη της πÏŒλης απÏŒ τους Οθωμανο�ς το 1383 θα φÎρει περίοδο στασιμÏŒτητας.
Ο 18ος αιÏŽνας είναι η εποχή της ακμής της. Η Δράμα εξελίσσεται σε Îνα ονομαστÏŒ οικιστικÏŒ κÎντρο εξαιτίας των κλωστηρίων και των βαφείων βαμβακιο�, αλλά και της καλλιÎργειας ρυζιο�.
Τον 19ο αιÏŽνα, η ανάπτυξη του εμπορίου του καπνο� θα δÏŽσει νÎα ÏŽθηση στην πÏŒλη και θα την φÎρει σε επαφή με τις αγορÎς της Τουρκίας και της νοτιοανατολικής και κεντρικής ΕυρÏŽπης αλλά και με την αρχιτεκτονική φυσιογνωμία των χωρÏŽν αυτÏŽν. ΑποτÎλεσμα αυτÏŽν είναι η σημαντική διαφοροποίηση της παραδοσιακής δομής της πÏŒλης και η εμφάνιση της ευρωπαÏŠκής επίδρασης στο στυλ των κτιρίων.
Η Δράμα απελευθερÏŽνεται απÏŒ την ξÎνη κατοχή τον Ιο�λιο του 1913.
Μεταπολεμικά και �στερα απÏŒ δ�ο βουλγαρικÎς κατοχÎς, αποτελεί το οικονομικÏŒ, διοικητικÏŒ και πολιτιστικÏŒ κÎντρο του νομο� με Îντονους ρυθμο�ς ανάπτυξης και αλλαγÎς στη φυσιογνωμίας της.
Αξίζει να δείτε το αρχαιολογικÏŒ μουσείο της πÏŒλης, ÏŒπου ξεδιπλÏŽνεται η τοπική ιστορία απÏŒ τις απÏŽτατες απαρχÎς της (5.000 π.Χ.) μÎχρι της απελευθÎρωση (1913), το εκκλησιαστικÏŒ μουσείο, τα υπολείμματα των μεσαιωνικÏŽν τειχÏŽν της πÏŒλης, τον κατανυκτικÏŒ ναÏŒ της Αγίας Σοφίας (10ο αιÏŽνα), την παλαιά ΜητρÏŒπολη και τα εκπαιδευτήρια της Ελληνικής ΟρθÏŒδοξης ΚοινÏŒτητας Δράμας, τα διατηρητÎα κτίσματα, μÎγαρο Τζήμου (Ταξιαρχία), πρÏŽην οικία Αναστασιάδη («Μαρμάρινο σπίτι»).