Αξίζει να επισκεφθείτε το πά�κο της Αγίας Βα�βά�ας με τα εξαι�ετικά του αναψυκτή�ια και εστιατό�ια και να πε�ιδιαβείτε στα σοκάκια της �

Κάτω απÏŒ τις κορυφές του Φαλακρο�, τρεχο�μενα νερά, παν�ψηλα δένδρα να σκεπάζουν τις πηγές και τα ρυάκια, ήρεμοι ρυθμοί ζωής στις γειτονιές και στα πάρκα, φιλÏŒξενοι και ευχάριστοι άνθρωποι συνθέτουν την εικÏŒνα της πÏŒλης που βρίσκεται στην καρδιά του νομο�, αφετηρία για τις περισσÏŒτερες εξορμήσεις στην �παιθρο.

Η κατοίκησή της χάνεται στα βάθη της προÏŠστορίας.
Τον αρχαιÏŒτερο κάτοικο τον εντοπίζουμε στα μέσα της 6ης χιλιετίας. Επιλέγει ως τÏŒπο εγκατάστασης το ΝεολιθικÏŒ οικισμÏŒ του Αρκαδικο� νÏŒτια του πάρκου της Αγίας Βαρβάρας. Ο οικισμÏŒς αυτÏŒς εξακολουθεί να αποτελεί τÏŒπο εγκατάστασης μέχρι την πρÏŽιμη εποχή του χαλκο� και σποραδικά στους ιστορικο�ς χρÏŒνους.
‘ÎŒμως στα αρχαία χρÏŒνια, ο πυρήνας του οικισμο� εντοπίζεται εσωτερικά του βυζαντινο� περιβÏŒλου των τειχÏŽν της Δράμας,
Στους ρωμαÏŠκο�ς χρÏŒνους, η σημερινή πÏŒλη υπήρξε σημαντικÏŒς σταθμÏŒς οδικο� δικτ�ου, μέσα στην εκτεταμένη αποικία των Φιλίππων. Το ÏŒνομα αυτής Daravescus.
ΣυστατικÏŒ στοιχείο για τη φυσιογνωμία της περιοχής αποτελεί η επικράτηση της λατρείας του θεο� ΔιÏŒνυσου. Ο θεÏŒς της χαράς και του κρασιο� ταυτίστηκε με την περιοχή, λατρε�τηκε απÏŒ τους κατοίκους ÏŒσο πουθενά αλλο� και είναι μία σχέση που κρατάει μέχρι σήμερα.
Η Δράμα εμφανίζεται ως ισχυρÏŒ κάστρο με εμπορικÏŒ και στρατηγικÏŒ ενδιαφέρον στη μεταβυζαντινή εποχή, ενÏŽ γίνεται τÏŒπος παραμονής και αναψυχής της Αυτοκράτειρας Ειρήνης Μομφερατικής.
Η κατάληψη της πÏŒλης απÏŒ τους Οθωμανο�ς το 1383 θα φέρει περίοδο στασιμÏŒτητας.
Ο 18ος αιÏŽνας είναι η εποχή της ακμής της. Η Δράμα εξελίσσεται σε ένα ονομαστÏŒ οικιστικÏŒ κέντρο εξαιτίας των κλωστηρίων και των βαφείων βαμβακιο�, αλλά και της καλλιέργειας ρυζιο�.
Τον 19ο αιÏŽνα, η ανάπτυξη του εμπορίου του καπνο� θα δÏŽσει νέα ÏŽθηση στην πÏŒλη και θα την φέρει σε επαφή με τις αγορές της Τουρκίας και της νοτιοανατολικής και κεντρικής ΕυρÏŽπης αλλά και με την αρχιτεκτονική φυσιογνωμία των χωρÏŽν αυτÏŽν. Αποτέλεσμα αυτÏŽν είναι η σημαντική διαφοροποίηση της παραδοσιακής δομής της πÏŒλης και η εμφάνιση της ευρωπαÏŠκής επίδρασης στο στυλ των κτιρίων.
Η Δράμα απελευθερÏŽνεται απÏŒ την ξένη κατοχή τον Ιο�λιο του 1913.
Μεταπολεμικά και �στερα απÏŒ δ�ο βουλγαρικές κατοχές, αποτελεί το οικονομικÏŒ, διοικητικÏŒ και πολιτιστικÏŒ κέντρο του νομο� με έντονους ρυθμο�ς ανάπτυξης και αλλαγές στη φυσιογνωμίας της.
Αξίζει να δείτε το αρχαιολογικÏŒ μουσείο της πÏŒλης, ÏŒπου ξεδιπλÏŽνεται η τοπική ιστορία απÏŒ τις απÏŽτατες απαρχές της (5.000 π.Χ.) μέχρι της απελευθέρωση (1913), το εκκλησιαστικÏŒ μουσείο, τα υπολείμματα των μεσαιωνικÏŽν τειχÏŽν της πÏŒλης, τον κατανυκτικÏŒ ναÏŒ της Αγίας Σοφίας (10ο αιÏŽνα), την παλαιά ΜητρÏŒπολη και τα εκπαιδευτήρια της Ελληνικής ΟρθÏŒδοξης ΚοινÏŒτητας Δράμας, τα διατηρητέα κτίσματα, μέγαρο Τζήμου (Ταξιαρχία), πρÏŽην οικία Αναστασιάδη («Μαρμάρινο σπίτι»).