Α�χαιολογικός Χώ�ος Αλυκής

Η χερσόνησος της Αλυκής βρίσκεται στην νοτιοανατολική πλευρά της Θάσου σε απόσταση 32 χλμ. από τον Λιμένα. Στις δ�ο πλευρές της χερσονήσου σχηματίζονται δυο φυσικοί κολπίσκοι που από την αρχαιότητα χρησιμοποιο�νταν ως λιμάνια. Στην άκρη καθώς και σε ολόκληροι τη Νοτιοανατολική πλευρά της χερσονήσου βρίσκονται τα αρχαία λατομεία μαρμάρου το οποίο λειτουργο�σε σε όλη τη διάρκεια της αρχαιότητας μέχρι τα βυζαντινά χρόνια. Η συνεχής δραστηριότητα είχε ως αποτέλεσμα να απολαξευτεί ένα μεγάλο μέρος της χερσονήσου σχεδόν ως την επιφάνεια της θάλασσας και όταν η στάθμη της θάλασσας κατεβαίνει, να απομένει το αλάτι στα τοιχώματα. Οι φυσικές αυτές αλυκές έδωσαν και το όνομα Αλυκή στην περιοχή, τοπων�μιο βεβαιωμένο από την υστεροβυζαντινή εποχή. Ίχνη ανθρώπινης κατοίκησης στη χερσόνησο εντοπίζονται ήδη από τον 7ο αι π.Χ σε λατρευτικό σπήλαιο στον ανατολικό κολπίσκο όπου όπου εντοπίζονται δ�ο αρχαίοι ναοί αφιερωμένοι σε άγνωστη προς το παρόν θεότητα, τα ερείπια του οποίου βρίσκονται στην παραλία του ανατολικο� κολπίσκου. Επιπλέον, αρχαιολογικό ενδιαφέρον παρουσιάζουν τα ερείπια δ�ο παλαιοχριστιανικών βασιλικών που χρονολογο�νται στον 5ο και 6ο αιώνα μ.Χ. Τα λατομεία εγκαταλείφθηκαν απότομα, λόγω των σλαβικών επιδρομών. Σήμερα η Αλυκή έχει χαρακτηριστεί αρχαιολογικός χώρος και αποτελεί τοπίο ιδιαίτερης φυσικής ομορφιάς και αρχαιολογικο� ενδιαφέροντος.