Evros (Meriç) Deltası

Evros (Meriç) Deltası, Avrupa2nın en önemli ekosistemlerinden biridir ve uluslar arası sulak alan ilan edilmiştir (Ramsar Sözleşmesi, 1971). Çok nadir bulunan veya türleri tehdit altında olan yabani hayvanların yaşadığı veya kış uykusuna yattığı koruma altına alınmış alan ve barınak teşkil etmektedir. Toplam 111.937 kilometrekare alana sahip Delta, alüvyonla gelen malzemeler ve Evros’un tatlı su akıntılarının deniz akıntılarıyla birbirine karışmasıyla şekillendirilmiştir. Evros’un Trakya Denizi’ne açılan çift nehir ağzında küçük adacıklar (Asani, Ksera Asani, Karaviou Ksriadi), kum tepecikleri, deniz gölleri (Drana, Laki, Monolimni, Paloukia), tatlı su gölleri (Nimfon, Tsekouri, Sekpi, Spitia, Gineka), bataklıklar ve tuzlu ve acı su bataklıkları şekillenmektedir. Delta’nın kuş göç yolları bakımından avantajlı konumu ve bölgenin ılıman ikliminin yanı sıra insanların ulaşması zor ve ıssız bölgeler çok çeşitli faunanın yerleşmesi için ideal şartları yaratan özelliklerdir. Bölgede 46 adet balık türü, 7 adet amfibi hayvan, 21 adet sürüngen ve 40’tan fazla memeli hayvan kaydedilmiştir. Fakat en önemlisi bölgede karşılaşılan kuş türlerinin çeşitliliğidir: Yunanistan’da bulunan 422 türden 316’sına burada rastlanmıştır. Deltanın ekosistemi birçok kuş türü (balıkçıl, flamingo, karabatak, martı, kuğu, cüce kuğular, kırmızı kuğular, yırtıcılar v.s.) ve kış boyunca, Ortadoğu Avrupa’nın kuzey bölgelerinden gelen su kuşları için yuvalama ve beslenme için doğal yaşam alanıdır. Ayrıca daha güneydeki bölgelere olan yolculuklarında çok büyük sayıda göçmen kuşun toplanması ve dinlenmesi için ev sahipliği yapar. Son yıllarda 50.000-60.000’i geçmiyor olsa da, nüfus 30.000-150.000 arasında değişir. Bölgenin florasına gelince tüm yerel bitkiler ve Akdeniz havzasında görülen tüm bitki türleri mevcuttur (yaklaşık 350 tür bitki). Deltanın “sel bölgesi” diye de bilinen kuzeydoğu kesimi ılgınlı sık çalı bitkileriyle kaplıdır; nehir boyunca ise kavak, söğüt, kızılağaç, karaağaç ve sarmaşıkların olduğu sık ormanlarla kaplıdır. Daha güneye gidildiğinde bitki örtüsü farklılık göstermekte ve orman yerini Nimfes Gölü’nün ve diğer tatlı su göllerinin sık dokulu kamışlarına bırakmaktadır. Nehir kenarı ormanlarının mevcudiyeti su kaynaklarının ve toprak gelişiminin dengelenmesi için belirleyici olduğundan özel bir ekolojik değere sahiptir. Deniz göllerinin acı sularında, tatlı su kanallarında ve Evros Nehri boyunca bulunan su havzalarında sulak alanın en önemli bitkileri yetişmektedir; bunlar üç kategoriye ayrılmaktadır: 1. Tamamen derin sularda yaşayan bitkiler 2. nilüfer, su kestanesi v.s. gibi genellikle daha derin sularda bulunan su yüzeyinde yaprakları veya çiçekleri bulunan tabana kök salmış ya da salmamış bitkiler, 3. Saz, kamış gibi yarı batık tür olarak tanımlanan kamışlı bitkiler. Bölgenin kuş çeşitliliği bakımından sonuncusu en önemli kategoriyi teşkil eder. Sulak alanları tehdit eden öğeler suların tuz oranının artması, kontrolsüz ve yasadışı av, aşırı otlatma, sazların kurutulması ve yakılmasıdır.