Ιε�ός �αός Παμμεγίστων Ταξια�χών

Ο ναÏŒς βρίσκεται στη συμβολή των οδÏŽν Ευρυπίδου και Ορφέως, είναι μια τρίκλιτη, ξυλÏŒστεγη βασιλική με νεÏŒτερο νάρθηκα, που προστέθηκε στα 1966.Το μοναστήρι αυτÏŒ βρίσκεται βορειοδυτικά της πÏŒλεως μέσα σε δάσος απÏŒ ακακίες και πε�κα, κάτω ακριβÏŽς απÏŒ την βυζαντινή ακρÏŒπολη της πÏŒλεως, με την οποία φαίνεται ÏŒτι ήταν ανέκαθεν συνδεδεμένο.ΠÏŒτε πρωτοκαθίσθηκε μας είναι άγνωστο μια και δεν σÏŽζεται καμιά ενεπίγραφη πλάκα αλλά ο�τε καμιά άλλη μαρτυρία ή ενθ�μηση.ΜÏŒνο απÏŒ το καθολικÏŒ (ο ΝαÏŒς) του μοναστηριο� με τις τοιχογραφίες που διασÏŽζονται στο εσωτερικÏŒ του τρο�λου του μπορο�με να συναγάγουμε μερικές έμμεσες πληροφορίες για το μοναστήρι αυτÏŒ. Της ίδιας εποχής φαίνεται να είναι και οι τοιχογραφίες - αν και αλλοιωμένες και κατεστραμμένες απÏŒ την υγρασία και την πολυκαιρία - που υπάρχουν στο εσωτερικÏŒ του τρο�λου. Της ίδιας ακÏŒμη εποχής είναι και οι διασωζÏŒμενες στο τέμπλο του ναο� φορητές εικÏŒνες, σπάνιας βυζαντινής τέχνης, του Χριστο� ως μεγάλου αρχιερέως και της ΘεοτÏŒκου που φέρνει στην αγκαλιά της τον ΧριστÏŒ. Η τελευταία μάλιστα εικÏŒνα είναι αμφιπρÏŒσωπη, δηλ. είναι ζωγραφισμένη και απÏŒ την άλλη πλευρά του ξ�λου. Ο ναÏŒς του μοναστηριο� άντεξε ακÏŒμα και στους μεγάλους σεισμο�ς που συντάραξαν την Ξάνθη κατά το 1829 και είναι το μÏŒνο κτίσμα που φαίνεται ÏŒτι διασÏŽθηκαν απÏŒ εκείνο τον εγκέλαδο σ" ολÏŒκληρη την περιοχή. Το μοναστήρι αυτÏŒ μετά την μικρασιατική καταστροφή και την συσσÏŽρευση των προσφ�γων δÏŒθηκε απÏŒ την ιερά ΜητρÏŒπολη για να στεγάσει ορφανά του ξεριζωμο�, και σαν τέτοιο παρέμεινε μέχρι το 1936. ΤÏŒτε μετατράπηκε σε στρατÏŽνας και σαν τέτοιο χρησιμοποιήθηκε απÏŒ τον στρατÏŒ μέχρι την είσοδο των ΓερμανÏŽν στην πÏŒλη (8 Απριλίου 1941). Μετά την απελευθέρωση της Ελλάδος και απÏŒ το 1946 μέχρι και σήμερα στεγάζει την εκκλησιαστική Σχολή και αποδείχθηκε φυτÏŽριο και κυψέλη, ÏŒπου γαλουχήθηκαν με τα ιερά γράμματα και αναδείχθηκαν στην ελληνική κοινωνία επιφανείς κληρικοί, καθηγητές, επιστήμονες, υπάλληλοι κ.λπ.