Δέλτα Έβ�ου
Το Δέλτα του Εβρου, ένα από τα σημαντικότερα οικοσυστήματα της Ευρώπης και έχει αναγνωριστεί ως διεθνής υγρότοπος (Σ�μβαση του Ramsar, 1971). Αποτελεί προστατευόμενη περιοχή και καταφ�γιο θηραμάτων, όπου ζουν ή διαχειμάζουν πολλά σπάνια ή απειλο�μενα είδη. Το Δέλτα, με συνολική έκταση 111.937 τετραγωνικά χιλιόμετρα, σχηματίστηκε από τις φερτές �λες και την αλληλεπίδραση της ροής γλυκο� �δατος του Εβρου με τα θαλάσσια ρε�ματα. Παράλληλα, στη διπλή εκβολή του Εβρου στο Θρακικό πέλαγος σχηματίζονται μικρές νησίδες (Ασάνη, Ξέρα Ασάνη, Καραβιο� Ξηράδι), αμμοθίνες, λιμνοθάλασσες (Δράνα, Λακί, Μονολίμνη, Παλο�κια), λίμνες γλυκο� νερο� (Νυμφών, Τσεκο�ρι, Σκέπη, Σπίτια, Γυναίκα), βάλτοι, καθώς και έλη αλμυρο� και υφάλμυρου νερο�. Η ευνοϊκή γεωγραφική θέση του Δέλτα σε σχέση με τους άξονες μετανάστευσης των πουλιών και το σχετικά ήπιο κλίμα της περιοχής, καθώς και οι δυσπρόσιτες στον άνθρωπο και απομονωμένες περιοχές είναι καθοριστικοί παράγοντες που δημιο�ργησαν τις ιδανικές συνθήκες για την εγκατάσταση πολλών ειδών πανίδας. Έχουν καταγραφεί 46 είδη ψαριών, 7 είδη αμφιβίων, 21 είδη ερπετών και περισσότερα από 40 είδη θηλαστικών. Σημαντικότερη όμως είναι η πλο�σια ορνιθοπανίδα που συναντάται στην περιοχή: έχουν παρατηρηθεί 316 είδη πουλιών από τα 422 του ελλαδικο� χώρου. Το οικοσ�στημα του δέλτα λειτουργεί ως φυσικός βιότοπος φωλιάσματος και διατροφής για πολλά είδη (ερωδιοί, φλαμίνγκο, κορμοράνοι, γλάροι, κ�κνοι, νανόχηνες, κοκκινόχηνα, αρπακτικά κ.ά.) και καταφ�γιο για μεγάλους πληθυσμο�ς υδρόβιων πουλιών από βόρειες περιοχές της κεντροανατολικής Ευρώπης κατά τη διάρκεια του χειμώνα. Επιπλέον, είναι ζωτικός χώρος συγκέντρωσης και ανάπαυσης μεγάλων αριθμών μεταναστευτικών πουλιών κατά τις μετακινήσεις τους προς τις νοτιότερες περιοχές. Οι πληθυσμοί κυμαίνονται από 30.000-150.000 άτομα, αν και τα τελευταία χρόνια δεν ξεπερνο�ν τα 50.000 με 60.000 άτομα. Όσον αφορά στη χλωρίδα της περιοχής καταγράφονται όλοι οι τυπικοί σχηματισμοί και οι τ�ποι βλάστησης (περίπου 350 φυτικά είδη) που απαντώνται σε ένα δέλτα της μεσογειακής λεκάνης. Το βόρειο ανατολικό τμήμα του δέλτα, γνωστό και ως "πλημμυρίζουσα ζώνη", καλ�πτεται από πυκνές συστάδες θάμνων με αρμυρίκια, ενώ κατά μήκος του ποταμο� σχηματίζεται πυκνό δάσος με λε�κες, ιτιές, σκλήθρα, φτελιές και αναρριχητικά φυτά. Νοτιότερα το τοπίο αλλάζει και το δάσος παραχωρεί τη θέση του σε πυκνο�ς καλαμώνες στη λίμνη Νυμφών και στις άλλες λίμνες γλυκο� νερο�. Τα παραποτάμια δάση αποτελο�ν σχηματισμο�ς με ιδιαίτερη οικολογική αξία, καθώς η �παρξή τους είναι καθοριστική για τη ρ�θμιση των υδάτινων πόρων και τη διαχείριση των εδαφών. Στα υφάλμυρα νερά των λιμνοθαλασσών, στα κανάλια γλυκο� νερο� αλλά και σε όλες τις υδάτινες λεκάνες κατά μήκος του ποταμο� Εβρου αναπτ�σσεται η σημαντικότερη βλάστηση του υγροτόπου, η οποία διακρίνεται σε τρεις κατηγορίες: 1.βλάστηση που αποτελείται από τελείως βυθισμένα υδρόβια φυτά, 2.βλάστηση που αποτελείται από ριζωμένα ή μη στον πυθμένα είδη, με επιπλέοντα φ�λλα ή άνθη στην επιφάνεια των νερών, συνήθως σε ρηχότερα νερά, όπως νο�φαρα, νεροκάστανα κ.ά., 3.βλάστηση που χαρακτηρίζεται από φυτοκοινωνίες καλαμώνων και αποτελείται κυρίως από ημιβυθισμένα είδη, όπως αγριοκάλαμο, ψαθί κ.ά. Η τελευταία έχει και τη μεγαλ�τερη σημασία για την ορνιθοπανίδα της περιοχής. Απειλές για τον υγρότοπο αποτελο�ν η α�ξηση της αλμυρότητας των νερών, το ανεξέλεγκτο και παράνομο κυνήγι, η υπερβόσκηση, οι αποξηράνσεις και οι κα�σεις καλαμώνων.
