Δέλτα Έβ�ου

Το Δέλτα του Εβρου, ένα απÏŒ τα σημαντικÏŒτερα οικοσυστήματα της ΕυρÏŽπης και έχει αναγνωριστεί ως διεθνής υγρÏŒτοπος (Σ�μβαση του Ramsar, 1971). Αποτελεί προστατευÏŒμενη περιοχή και καταφ�γιο θηραμάτων, ÏŒπου ζουν ή διαχειμάζουν πολλά σπάνια ή απειλο�μενα είδη. Το Δέλτα, με συνολική έκταση 111.937 τετραγωνικά χιλιÏŒμετρα, σχηματίστηκε απÏŒ τις φερτές �λες και την αλληλεπίδραση της ροής γλυκο� �δατος του Εβρου με τα θαλάσσια ρε�ματα. Παράλληλα, στη διπλή εκβολή του Εβρου στο ΘρακικÏŒ πέλαγος σχηματίζονται μικρές νησίδες (Ασάνη, Ξέρα Ασάνη, Καραβιο� Ξηράδι), αμμοθίνες, λιμνοθάλασσες (Δράνα, Λακί, Μονολίμνη, Παλο�κια), λίμνες γλυκο� νερο� (ΝυμφÏŽν, Τσεκο�ρι, Σκέπη, Σπίτια, Γυναίκα), βάλτοι, καθÏŽς και έλη αλμυρο� και υφάλμυρου νερο�. Η ευνοÏŠκή γεωγραφική θέση του Δέλτα σε σχέση με τους άξονες μετανάστευσης των πουλιÏŽν και το σχετικά ήπιο κλίμα της περιοχής, καθÏŽς και οι δυσπρÏŒσιτες στον άνθρωπο και απομονωμένες περιοχές είναι καθοριστικοί παράγοντες που δημιο�ργησαν τις ιδανικές συνθήκες για την εγκατάσταση πολλÏŽν ειδÏŽν πανίδας. Έχουν καταγραφεί 46 είδη ψαριÏŽν, 7 είδη αμφιβίων, 21 είδη ερπετÏŽν και περισσÏŒτερα απÏŒ 40 είδη θηλαστικÏŽν. ΣημαντικÏŒτερη ÏŒμως είναι η πλο�σια ορνιθοπανίδα που συναντάται στην περιοχή: έχουν παρατηρηθεί 316 είδη πουλιÏŽν απÏŒ τα 422 του ελλαδικο� χÏŽρου. Το οικοσ�στημα του δέλτα λειτουργεί ως φυσικÏŒς βιÏŒτοπος φωλιάσματος και διατροφής για πολλά είδη (ερωδιοί, φλαμίνγκο, κορμοράνοι, γλάροι, κ�κνοι, νανÏŒχηνες, κοκκινÏŒχηνα, αρπακτικά κ.ά.) και καταφ�γιο για μεγάλους πληθυσμο�ς υδρÏŒβιων πουλιÏŽν απÏŒ βÏŒρειες περιοχές της κεντροανατολικής ΕυρÏŽπης κατά τη διάρκεια του χειμÏŽνα. Επιπλέον, είναι ζωτικÏŒς χÏŽρος συγκέντρωσης και ανάπαυσης μεγάλων αριθμÏŽν μεταναστευτικÏŽν πουλιÏŽν κατά τις μετακινήσεις τους προς τις νοτιÏŒτερες περιοχές. Οι πληθυσμοί κυμαίνονται απÏŒ 30.000-150.000 άτομα, αν και τα τελευταία χρÏŒνια δεν ξεπερνο�ν τα 50.000 με 60.000 άτομα. ÎŒσον αφορά στη χλωρίδα της περιοχής καταγράφονται ÏŒλοι οι τυπικοί σχηματισμοί και οι τ�ποι βλάστησης (περίπου 350 φυτικά είδη) που απαντÏŽνται σε ένα δέλτα της μεσογειακής λεκάνης. Το βÏŒρειο ανατολικÏŒ τμήμα του δέλτα, γνωστÏŒ και ως "πλημμυρίζουσα ζÏŽνη", καλ�πτεται απÏŒ πυκνές συστάδες θάμνων με αρμυρίκια, ενÏŽ κατά μήκος του ποταμο� σχηματίζεται πυκνÏŒ δάσος με λε�κες, ιτιές, σκλήθρα, φτελιές και αναρριχητικά φυτά. ΝοτιÏŒτερα το τοπίο αλλάζει και το δάσος παραχωρεί τη θέση του σε πυκνο�ς καλαμÏŽνες στη λίμνη ΝυμφÏŽν και στις άλλες λίμνες γλυκο� νερο�. Τα παραποτάμια δάση αποτελο�ν σχηματισμο�ς με ιδιαίτερη οικολογική αξία, καθÏŽς η �παρξή τους είναι καθοριστική για τη ρ�θμιση των υδάτινων πÏŒρων και τη διαχείριση των εδαφÏŽν. Στα υφάλμυρα νερά των λιμνοθαλασσÏŽν, στα κανάλια γλυκο� νερο� αλλά και σε ÏŒλες τις υδάτινες λεκάνες κατά μήκος του ποταμο� Εβρου αναπτ�σσεται η σημαντικÏŒτερη βλάστηση του υγροτÏŒπου, η οποία διακρίνεται σε τρεις κατηγορίες: 1.βλάστηση που αποτελείται απÏŒ τελείως βυθισμένα υδρÏŒβια φυτά, 2.βλάστηση που αποτελείται απÏŒ ριζωμένα ή μη στον πυθμένα είδη, με επιπλέοντα φ�λλα ή άνθη στην επιφάνεια των νερÏŽν, συνήθως σε ρηχÏŒτερα νερά, ÏŒπως νο�φαρα, νεροκάστανα κ.ά., 3.βλάστηση που χαρακτηρίζεται απÏŒ φυτοκοινωνίες καλαμÏŽνων και αποτελείται κυρίως απÏŒ ημιβυθισμένα είδη, ÏŒπως αγριοκάλαμο, ψαθί κ.ά. Η τελευταία έχει και τη μεγαλ�τερη σημασία για την ορνιθοπανίδα της περιοχής. Απειλές για τον υγρÏŒτοπο αποτελο�ν η α�ξηση της αλμυρÏŒτητας των νερÏŽν, το ανεξέλεγκτο και παράνομο κυνήγι, η υπερβÏŒσκηση, οι αποξηράνσεις και οι κα�σεις καλαμÏŽνων.